W poniedziałek 25 stycznia 2021 r. Prezydent RP Andrzej Duda podpisał nowelizację ustawy o przeciwdziałaniu COVID-19, która wprowadza m.in. nowe możliwości korzystania z Polskiego Bonu Turystycznego. Wprowadzone zmiany przyczynią się do objęcia wsparciem kolejnych grup przedsiębiorców, którzy po zarejestrowaniu w Platformie Usług Elektronicznych ZUS, będą mogli przyjmować płatność bonami turystycznymi.

Ustawa o Polskim Bonie Turystycznym, w art. 5 precyzuje, za co dokładnie można płacić bonem:
„Za pomocą bonu dokonuje się płatności za usługi hotelarskie lub imprezy turystyczne realizowane przez przedsiębiorcę turystycznego lub organizację pożytku publicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

Dotychczas świadczenie „500 plus na wakacje” można było realizować w obiektach turystycznych oferujących nocleg, a także w ramach imprezy turystycznej z minimum jednym noclegiem organizowanej przez przedsiębiorców turystycznych lub organizacje pożytku publicznego. Po wejściu w życie przepisów ustawy dojdzie również do rozszerzenia zakresu na „imprezę turystyczną, nieobejmującą noclegu”. Otworzy to drzwi do organizacji jednodniowych wycieczek szkolnych, zwiedzania muzeów, wstępu do parków rozrywki, udziału w zajęciach rekreacyjnych na obiektach sportowych i wielu innych aktywnościach turystycznych i sportowych.

Podmioty zainteresowane organizacją imprez turystycznych, muszą mieć na uwadze obowiązki wynikające z ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych. Szczególną uwagę należy zwrócić na ustawową definicję „imprezy turystycznej”, która stanowi połączenie co najmniej dwóch różnych usług turystycznych, wchodzących w skład jednego programu i objętych jedną ceną. Nie każde spakietowanie usług turystycznych może czynić zadość wymaganiom definicji legalnej imprezy turystycznej. Przepisy ustawy o imprezach turystycznych rozróżniają 2 grupy usług turystycznych:

W celu utworzenia imprezy turystycznej, na zasadach przewidzianych w/w ustawie należy połączyć usługi z różnych grup np. podstawową z dodatkowymi, przy czym usługa lub usługi dodatkowe (uboczne) musza stanowić więcej niż 25 % wartości usługi podstawowej. Natomiast usługi spakietowane w ramach tej samej grupy nigdy nie utworzą imprezy turystycznej, a więc nie będzie można zrealizować na takie świadczenie bonu turystycznego.

Ustawa o Polskim Bonie Turystycznym w nowym brzmieniu, do organizacji imprezy turystycznej nieobejmującej noclegu, poza organizacjami pożytku publicznego, dopuszcza jeszcze podmiot określany w prawie turystycznym mianem „organizatora turystyki”. Równocześnie odsyła do definicji zawartej w art. 4 pkt 8 wspomnianej już ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, w celu ustalenia zakresu zadań realizowanych przez tego organizatora.

W związku z czym, należy jego traktować jako przedsiębiorcę turystycznego odpowiedzialnego za stworzenie imprezy turystycznej, a późniejszym czasie jej sprzedaży lub zaoferowania potencjalnym klientom. Prawo nie nakazuje sprzedaży prowadzonej bezpośrednio przez organizatora. Może przy tej czynności wyręczyć się innym przedsiębiorcą turystycznym.

Należy przy tym pamiętać, iż organizator imprez turystycznych, zgodnie z obowiązującym prawem prowadzi działalność regulowaną. Nie wystarczy zatem posiadanie wpisu w KRS lub CEIDG. Konieczne jest przy tym także uzyskanie wpisu do Rejestru organizatorów turystyki i przedsiębiorców ułatwiających nabywanie powiązanych usług turystycznych. Jak czytamy w serwisie biznes.gov.pl, w celu uzyskania wpisu do rejestru należy złożyć wniosek do właściwego miejscowo, ze względu na siedzibę przedsiębiorcy - Marszałka Województwa. Zgłoszona działalność powinna obejmować usługi organizatorów turystyki (PKD: 79.12.Z).

Jeśli Przedsiębiorca prowadzący Aquapark, pływalnię, czy inny obiekt basenowy taki wpis posiada, to może być organizatorem imprezy turystycznej. Przy czym trzeba mieć na względzie liczne obowiązki, które na organizatora turystyki nakłada ustawa o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych. Należą do nich w szczególności: posiadanie gwarancji ubezpieczeniowej (bankowej lub umowy ubezpieczenia na rzecz klientów), dokonywanie terminowych wpłat składek na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny, czy prowadzenie ewidencji umów zawartych z klientami.